تحول شناختی از دوره نوجوانی تا بزرگسالی: عملیات انتزاعی

هدف از این پژوهش تعیین طراز تحول شناختی از دوره نوجوانی تا بزرگسالی بود. نمونه از 345 شرکت‎کننده در 4 گروه سنی 15 تا 18 سال‎ (108 نفر)، 19 تا 29 سال‎ (104 نفر)، 30 تا 45 سال‎ (44 نفر) و 46 سال‎ به بالا (51 نفر) تشکیل شده بود که در گروه 15 تا 18 سال‎ از مدارس، و در گروه‌های دیگر با توجه به تقسیم‌بندی‌های نواحی شهرداری شهر اصفهان به صورت تصادفی انتخاب شدند. طرح پژوهش علّی‌ـ‌مقایسه‌ای و ابزار‌ استفاده شده آزمون قلم و کاغذی استدلال منطقی برنی (1974) بود. یافته‎های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس و آزمون خی‎دو نشان داد که به‎طور کلی گروه‌های سنی اثر معناداری بر نمره طراز شناختی ندارد. نتایج مقایسه‌‌های زوجی در نمره کل گروه‌های سنی 15 تا 18 سال‎ و 19 تا 29 سال‎ تفاوت معنادار نشان داد. بین گروه‌های سنی از لحاظ فراوانی‌های افرادی که در مراحل عینی، انتقالی و انتزاعی قرار دارند تفاوتی وجود نداشت. نتیجه‎گیری کلی اینکه تغییری در طراز تحول شناختی با افزایش سن بعد از نوجوانی به صورت منظم مشاهده نشد. نتایج این پژوهش بر پایه نظریه‌ تحول شناختی پیاژه و نوپیاژه‎ای بررسی شده است.